CZYLI... :)
Onsen to japońskie spa, bardzo tradycyjne - należy dodać. Główną "atrakcją" jest łaźnia z wannami z gorącą wodą, której źródła są na górze Fuji, a która czerpana jest do onsenu z głębokich podziemi :) Oprócz basenów w środku, skorzystać można też z saun i cudownych 'jeziorek' oraz balii wodnych na świeżym powietrzu. W łaźniach przeważnie kobiety i mężczyźni relaksują się osobno. Na golasa - to obowiązek!
Poza łaźnią w onsenie znajduje się, na zewnątrz, 'foot bath' czyli rzeczka z gorącą wodą (około 40'C) wyłożona kocimi łbami, ostrymi kocimi łbami... Masaż dla stóp jak żaden inny! Wokół rzeczki liczne atrakcje - w drewnianych chatkach za dodatkową opłatą można skorzystać z masażu ciała, pograć w japońską grę, która nie wiem jak się nazywa, ale łatwa nie jest. Do drewnianego uchwytu przyczepiona na nitce jest drewniana kula, którą trzeba na tyle umiejętnie podrzucić, aby wylądowała na owym uchwycie i z niego nie spadła - skupienia wymaga!
W nidziele po kilku intensywnych dniach (...;p) wybrałam się do Onsenu na tokijskiej wyspie Odaibie... Już z daleka architektura tegoż onsenu sprawiła, że przeniosłam się do "prawdziwej" Japonii - urocze drewniane dachy, malunki góry Fuji, od wejścia taki niespotykany spokój. Przy wejściu wybrałam wzór Yukaty, który najbardziej mi odpowiadał - jak widzicie na zdjęciach, moja Yukata jest czerwona, z błękitną gejszą na plecach. Yukata to proste kimono, które składa się z dwóch części - "sukienki" i pasa, i które się nosi w onsenie cały czas, oprócz relaksu w łaźniach... Ogromną cześć onsenu stanowią słodkie, japońskie, tradycyjne kramy - z przysmakami, suwenirami;), jedzeniem, tylko radycyjnym japońskim-sushi, sobą (makaron gryczany), raamen (także tutejszy specjał, choć oryginalnie z Chin - grube 'spagetti' ;)), lodami z zielonej herbaty (mmmmmmm - tym razem nie mogłam się oprzeć i nie poprzestałam na zdjęciu;) - odnoszę się tu do fontanny z poprzedniej notatki:]), mlekiem sojowym, które tradycyjnie dobrze jest wypić po miłej, acz wyczerpującej przez tę gorącą wodę!, sesji w łaźniach...I po tymże 'centrum rozrywki' (nazwa ta nieodpowiednia, pasuje może jedynie dlatego, że rzeczywiście odbywają się tam też liczne występy folklorystyczne, w których publiczność jest jak najmilej widziana), jak i w otwartej części onsenu - raju dla stóp;p, spaceruje się w Yukacie. Można się poczuć jak gejsza, której ciężko chodzić przez długie i wąskie kimono ;) Z Yuktą nie jest aż tak źle (miałam kiedyś sesję zdjęciową, podczas której byłam prawdziwą gejszą - no, gejsze łatwo nie mają, w kimonie czułam się jak w jakims sterylnie zamkniętym opakowaniu...).
W weekend po południu w onsenie było bardzo dużo ludzi, ale to nie przeszkadzało. Japończycy szanują prywatność, są zdystansowani... nawet na golasa:) A miło popatrzeć (również "zdystansowanym" okiem), jak zupełnie inaczej niż " u nas", całe rodziny spędzają razem wolny czas.
Choć już rok temu byłam w Kioto we wspaniałym onsenie (ale Yukat nie był!), tym razem było to jeszcze przyjemniejsze doświadczenie, do powtórzenia! Gorące wanny, sauny, masaże i zielona herbata - czego chcieć więcej w stanie sporego niestety zmęczenia?
A onseny czynne są całą dobę - ciekawe jak jest nocą?...
